ايشان را در ميان ماندن در شام و برگشتن به مدينه مخير گردانيد، اهل بيت(عليهم السلام)مراجعت به

مدينه را انتخاب كردند و گفتند: بگذار براى كشته شد گانمان عزا دارى كنيم يزيد گفت: آنچه مى خواهيد

انجام دهيد. اهل بيت(عليهم السلام) جامه هاى سياه پوشيدند و زنان هاشميه و قرشيه و زن هاى

شام دسته دسته با لباس ماتم ناله و شيون كنان به تعزيت آمدند. مرثيه خوان آن مجلس با شكوه ام

كلثوم دختر حضرت على(عليه السلام) بود.


يزيد، نعمان بشير را خواست و گفت مهياى سفر باش و براى اين زنان هرچه لازم است مهيا كن و از اهل

شام مردى را كه به امانت و ديانت موسوم است با جمعى از لشكر به جهت حفظ اهل بيت(عليهم

السلام) در خدمت ايشان بگمار و به مدينه حركت ده، نعمان نيز چنين كرد.


خاندان عصمت(عليهم السلام) موقعى كه از مدينه كوچ داده مى شدند به عراق رسيدند به راهنما

گفتند: ما را از كربلا ببر او نيز قبول كرد، چون به قبر پاك حضرت امام حسين(عليه السلام) و ساير شهداء

رسيدند، ديدند جابر نيز با جماعتى از طايفه بنى هاشم و مردانى از آل پيامبر(صلى الله عليه وآله) به

زيارت آمده اند.


در ورود اهل بيت(عليهم السلام) به كربلا چند قول است: سال 61 هجرى قمرى (سال اول)، سال 62

هجرى قمرى، سال 61 هجرى قمرى ولى روز بيستم نبوده است.(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- حوادث الايام، صفحه 66.