مادر ايشان فاطمه دختر حزام بن خالد كلابى بود كه بعدها به ام البنين شهرت يافت. اين خاتون چهار پسر داشت به نامهاى عباس ـ عثمان ـ عبد الله اكبر كه هر چهار نفر در كربلاء شهيد شدند.
از ديگر شهداء جناب ابوالحسن على اكبر است كه شبيه ترين فرد به پيامبر(صلى الله عليه وآله) بود ايشان در سن 17 يا 18 يا 19 يا 27 سالگى، سال 61 هجرى قمرى در كربلاء به شهادت رسيد.
شجاعت ايشان وصف ناپذير بود، چنانكه در روز عاشورا با اينكه عطش بى تابشان كرده بود چندين نفر را به جهنم واصل كرد.
مرة بن منقذ شمشيرى بر فرق نازنينش زد كه طاقت نشستن روى اسب را از ايشان گرفت، حضرت خود را بر گردن اسب انداخت و در اين هنگام دشمنان بدنش را پاره پاره كردند و او را به شهادت رساندند. مدفن شريف ايشان زير پاى پدر بزرگوارشان حضرت امام حسين(عليه السلام) مى باشد. از ديگر شهداى كربلاء طفل شير خواره امام حسين(عليه السلام) حضرت على اصغر است .
امام حسين(عليه السلام) ديد كه على اصغر(عليه السلام) از شدت عطش مى گريد، ايشان را به دست گرفت و مقابل اشقياء آورد و فرمود: اى لشكر اگر بر من رحم نمى كنيد بر اين طفل رحم نمائيد. امام حسين(عليه السلام) هنوز سخنانش به اتمام نرسيده بود كه حرمله لعين تيرى به سمت حضرت على اصغر(عليه السلام) رها كرد كه از يك گوش تا گوش ديگر را پاره نمود و ايشان را به شهادت رساند
جناب حُرّ نيز از ديگر شهداى كربلا است كه پس از آگاهى از حقانيت امام حسين(عليه السلام) به محضر ايشان مشرف شد و طلب بخشش كرد. حضرت قبول نمودند. حُرّ از محضر امام حسين(عليه السلام) اجازه جنگ خواست; امام(عليه السلام) به او اجازه دادند. وى با امام وداع نمود وبر لشكر سياه دل حمله كرد، چندين نفر از لشكر و بزرگان لشكر عمر بن سعد را به درك واصل كرد. سپاهيان عمر سعد ضربه اى بر سر حر وارد آوردند كه جناب حر به زمين افتاد و به شهادت رسيد.(1)
ـــــــــــــــــــ
1- حوادث الايام، صفحه 28.