اُم سلمه فضايلى دارد كه او را از ديگر همسران پيامبر(عليه السلام) به جز خديجه كبرى(عليها السلام) متمايز كرده است: بارها عايشه را در پيروى از على بن ابيطالب(عليه السلام) نصيحت مى كرد ولى او نمى پذيرفت ـ حديث «نحن معاشر الانبياء لانورِّث...» را كه ابوبكر آن را به دروغ به رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نسبت داد بود تكذيب كرد ـ هنگامى كه اميرالمؤمنين(عليه السلام) براى جنگ جمل حركت كردند، ام سلمه پسرش عمر بن ابى سلمه را براى يارى آن حضرت فرستاد و به آن حضرت پيغام داد: كه «اگر پيامبر(عليه السلام) همسرانش را به ملازمت خانه ها امر نفرموده بود، مى آمدم و در نصرت و يارى شما كوتاهى نمى كردم» ـ هنگام حركت امام حسين(عليه السلام) از مدينه به مكه اُم سلمه آمد و خبر شهادت آن حضرت را كه از پيامبر(صلى الله عليه وآله) شنيده بود با اندوهى فراوان بازگو كرد. امام حسين(عليه السلام) محل شهادت و موضع دفن خود اصحابش و... را به معجره به او نشان دادند. سپس مقدارى از خاك آن بقعه طيبه را به اُم سلمه دادند، آن خاك نزد ام سلمه بود تا روز عاشورا كه پيامبر(صلى الله عليه وآله) را با حالتى ناراحت در خواب ديد، عرض كرد: يا رسول اللّه، اين چه حالتى است كه در شما مى نگرم؟ فرمودند، «اى ام سلمه، حسين مرا كشتند...»، و قتى از خواب بيدار شد، ديد خاكى كه به او داه بودند به خون تبديل شده است. و غيره فضايلى كه براى اُم سلمه بيان شده است.(1)
ـــــــــــــــــــ
1-تقويم شيعه، صفحه 25.