پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) از اول بعثت سيزده سال در مكه معظمه به طرف بيت المقدس نماز خواند و بعد از هجرت هفده يا نوزده ماه به طرف مدينه منوره و مجدداً به سمت بيت المقدس ايستاد. لذا برخى از يهوديان به پيامبر(صلى الله عليه وآله) ايراد كردند كه تو تابع قبله ما هستى، پيامبر(صلى الله عليه وآله) سخت غمناك شد و دوست داشت كه خداوند قبله را تغيير دهد; پيامبر(صلى الله عليه وآله)شبانه روى به آسمان كرد و منتظر امر خدا شد. روز شانزدهم محرم به مسجد بنى سلمه رفت و مشغول خواندن نماز ظهر به سمت بيت المقدس شد كه جبرئيل در ركعت دوم نازل شد و عرض كرد: (قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِى السَّماءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطَرَالْمَسْجِدِ الْحَرامِ...)(1) «نگاه هاى انتظارآميز تو را به سوى آسمان (براى تعيين قبله نهائى) مى بينيم! اكنون تو را بهئسوى قبله اى كه از آن خشنود باشى، باز مى گردانيم. پس روى خود را به سوى مسجدالحرام كن! و هر جا باشيد، روى خود را به سوى آن برگردانيد! وكسانى كه كتاب آسمانى به آنها داده شده، به خوبى مى دانند اين فرمان حقى است كه از ناحيه پروردگارشان صادر شده; و خداوند از اعمال آنها (در مخفى داشتن اين آيات) غافل نيست»!در اين هنگام جبرئيل دست پيامبر(صلى الله عليه وآله) را گرفت و به سمت كعبه معظمه برگراند.اين قضيه پس از رجوع پيامبر(صلى الله عليه وآله) از جنگ بدر در سال دوم هجرى قمرى اتفاق افتاد و آن مسجد اكنون به «ذوالقبلتين» مشهور است.(2)
ـــــــــــــــــــ
1-بقره، آيه 144.
2-حوادث الايام، صفحه 46.