شهیدان,جاودانه ترین ستارگان ایران

ابو موسى با عمروعاص در «دومة الجندل» كه قلعه اى است بين مدينه و شام جمع شدند تا حكم كنند.

عمر بن عاص به ابو موسى گفت: من معاويه را از خلافت خلع مى كنم و تو نيز على را از خلافت خلع كن

 و اگر صلاح باشد عبدالله بن عمر را به خلافت نصب كنيم و اگر صلاح نباشد امر را به شورى مى گذاريم.

ابو موسى پسنديد و گفت: فردا نزد مردم حاضر مى شويم و اين مطلب را به سمع آنها مى رسانيم.

پس از اين كه در مقابل مردم حاضر شدند، ابوموسى به عمروعاص گفت: تو بايست و معاويه را از خلافت

خلع كن. عمروعاص مكار گفت: من هرگز بر تو پيشى نمى گيرم، تو در ايمان و هجرت از من اسبق

هستى. عبدالله بن عباس گفت: اى ابو موسى اين مرد تو را فريب داد ولى ابوموسى گوش نداد و گفت:

 اى مردم من على و معاويه را از خلافت خلع كردم آن كسى را كه شايسته مى دانيد به خلافت منصوب

كنيد. وى انگشتر خود را از دست خود بيرون آورد و گفت: من على را از خلافت خلع كردم. عمروعاص

گفت: اى مردم آنچه ابوموسى گفت، شنيديد. من هم على را از خلافت خلع كردم و خلافت را بر معاوية

بن ابى سفيان ثابت نمودم كه او احق است از على. آنگاه انگشترى را كه قبلا از دست خود بيرون آورده

بود در دست كرد و گفت: من انگشتر خود را در نصب معاويه به انگشت مى كنم. سپس ابوموسى و

عمروعاص به يكديگر دشنام و نا سزا گفتند و دست به گريبان شدند.

ابوموسى از ترس اصحاب اميرالمؤمنين(عليه السلام) و شماتت مردم بر ناقه خود سوار شد و به مكه

رفت و در كنار بيت اللّه الحرام اقامت نمود. حضرت اميرالمؤمنين به كوفه و معاويه به شام برگشت.